ဘုန္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ဆာမူ႐ိုင္း

Wednesday, February 07, 2007

အခါတစ္ပါးက ဆာမူ႐ိုင္းစစ္သည္တစ္ေယာက္ဟာအလြန္ေဝးလံတဲ့အရပ္မွာသီတင္းသံုး
တဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးထံေရာက္သြားခဲ့သတဲ့။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတံခါးကိုဝုန္းကနဲ
တြန္းဖြင့္လိုက္ျပီး “ေဟ့ ဘုန္းၾကီး...နိဗၺာန္နဲ႔ငရဲ ဘာေတြကြာျခားသလဲ ေျပာစမ္း” လို႔
ဟိန္းေဟာက္ေမးျမန္းလိုက္သတဲ့။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ တာတာမိ* ခင္းထားတဲ့ၾကမ္းျပင္မွာ
မလႈပ္မလွ်က္ထိုင္ေနရာက စစ္သည္ဘက္ကို လွည့္ျပီးေမာ့ၾကည့္ျပီး ျပန္ေျပာလိုက္တယ္...
“ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆာမူ႐ိုင္းစစ္သည္ေတာ္လို႔ေခၚတာ မင္းလား...ဟုတ္စ” (ခနဲ႔ျပံဳးကေလးနဲ႔)
မင္းကိုယ္မင္းၾကည့္လိုက္စမ္း...မင္းဟာ လူ႔တံေတြးကြက္ ကေလးတစ္ခုမွ်သာဘဲ”..
(အလကားေကာင္ဘဲလို႔ ေျပာလိုက္တာပါ။)
“ဘာကြ”...ဆာမူ႐ိုင္းဟာၾကံုးဝါးလိုက္ျပီး လက္က သူ႔ဒါးေပၚေရာက္သြားတယ္။
(ဆာမူ႐ိုင္းဒါး ကို ႐ုပ္႐ွင္ထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ အျပင္မွာျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ဘူးမွာေပါ့...)
“အလိုေလး...ဒါးေတာင္သံုးမလို႔ပါလား။ ယင္ေကာင္ကိုေခါင္းျပတ္ေအာင္ ခုတ္မလို႔လား..”
ဘုန္းေတာ္ၾကီးကထပ္ျပီး ခနဲ႔လိုက္တယ္။
ေဒါသအမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္သြားတဲ့ဆာမူ႐ိုင္းဟာ ဘယ္လိုမွ ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း
မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါးအိမ္က ဒါးကိုထုတ္လိုက္ျပီး ေခါင္းေပၚထိေအာင္ ေျမွာက္လိုက္ျပီးေတာ့
ဘုန္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ေခါင္းကိုခုတ္ျဖတ္ဘို႔ ရြယ္မလုိက္တယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့
ေဒါသဆူေဝေနတဲ့ ဆာမူ႐ိုင္းရဲ႕မ်က္ဝန္းကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္ျပီးေျပာလိုက္တယ္..
“အဲဒါ..ငရဲဘံု ရဲ႕ဝင္ေပါက္တံခါးဝေပါ့ ငါ့သားရယ္”...
ဘုန္းေတာ္ၾကီးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အသက္နဲ႔ရင္းျပီး သူ႕ကိုတရားျပလိုက္တယ္ဆိုတာ
သေဘာေပါက္သြားတဲ့ ဆာမူ႐ိုင္းစစ္သည္ဟာ ဒါးကို ဒါးအိမ္ထဲ အသာျပန္ထည့္လိုက္တယ္။
ဦးေခါင္းကိုႏိွမ့္ခ် ဝပ္တြားလိုက္ျပီးေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးကို အ႐ိုအေသျပဳလိုက္ျပီး
အဆံုးအမအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလုိက္တယ္။
“မိတ္ေဆြရယ္...ဒါဟာ ေကာင္းကင္နိဗၺာန္ရဲ႕ တံခါးဝေပါ့ကြယ္။”...ဘုန္းေတာ္ၾကီးကလည္း
ျပန္မိန္႔ၾကားလိုက္တယ္တဲ့.....

'DD'
* တာတာမိ = tatami-ဂ်ပန္ျမက္ဖ်ာ
စာၾကြင္း။ ။
Spinning Tales, Weaving Hope: Stories of Peace, Justice & the Environment
New Society Publishers, 1992. New edition 2002. မွ John Porcino ရဲ႕
The Monk and the Samurai ကိုဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆိုပါတယ္။