Thursday, August 30, 2007
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဟာသျပက္လံုးထုတ္တာမဟုတ္ပါ။ အျမဲ႐ႊတ္ေနာက္ေနတတ္တဲ့
“မ်က္ႏွာဖံုး--The Mask” ဇာတ္ကားနဲ႕ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဟာသမင္းသားဂ်င္ကာရီ
က အေလးအနက္ ေတာင္းဆိုထားတာပါ။...
အျပည့္အစံု (မူရင္း)
Video
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဟာသျပက္လံုးထုတ္တာမဟုတ္ပါ။ အျမဲ႐ႊတ္ေနာက္ေနတတ္တဲ့
“မ်က္ႏွာဖံုး--The Mask” ဇာတ္ကားနဲ႕ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဟာသမင္းသားဂ်င္ကာရီ
က အေလးအနက္ ေတာင္းဆိုထားတာပါ။...
အျပည့္အစံု (မူရင္း)
Video
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/30/2007 09:58:00 AM 1 comments
ေဆာင္းပါး႐ွင္ အဲဖရက္ဒ္ အိုလာစ္ | ၾသဂုတ္ ၂၃၊ ၂၀၀၇
..............
ျမန္မာႏိုင္ငံကဲ့သို႔ေသာ ေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ေလာင္စာမ်ား ႂကြယ္၀လွသည့္ႏိုင္ငံတြင္ ျပည္သူလူထုအတြက္ ဘာ့ေၾကာင့္ ေလာင္စာဆီဤမွ် ရွားပါးေနရသနည္း။ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိႏွင့္ သံုးစြဲႏိုင္ေစရန္ မေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ရသနည္းဟူ၍လည္း ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္လာရသည္။ ထို႔အျပင္ အစိုးရက သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ ေရာင္းရေငြမ်ားျဖင့္ အက်ဳိးအျမတ္ မ်ားစြာရရွိေနေသာ ကာလတြင္ ဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းမ်ားကို အဆမတန္ျမႇင့္တင္ခဲ့ရပါသနည္း။ စသျဖင့္လည္း ေမးစရာ တပံုတပင္ ရွိလာခဲ့ပါသည္။
....................
...........
........
.......
ဤသတင္းမ်ား မည္မွ်မွန္သည္ကို မည္သူမွ် မသိႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာင္စာဆီေစ်းမ်ား ျမင့္တက္လာမႈေၾကာင့္ လတ္တေလာတြင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဳိးဆက္မ်ား ေပၚလာေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ေရရွည္အတြက္ကို ၾကည့္ပါက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စြမ္းအင္က႑ မည္မွ်ခိုင္မာ အာမခံခ်က္ရွိသနည္း ဆိုသည္မွာလည္း အျခားအေရးႀကီးသည့္ ေမးခြန္းတခု ျဖစ္ေနပါေသး သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ေရနံသန္႔စင္ထုတ္လုပ္ေရး ကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥမ်ဳိးကို အေလးအနက္သေဘာထား၍ ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္ ျခင္း မရွိပါက အထက္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ျပႆနာမ်ဳိး၊ အက်ပ္အတည္းမ်ဳိးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆက္လက္ေတြ႔ၾကံဳရဖြယ္ ရွိေနပါ သည္။
၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေသာအခ်က္မွာ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ပံုစံပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔က သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ ထုတ္ေရာင္းခ်၍ ေငြရေရးကိုသာ စဥ္းစားေနၿပီး အျခားအခ်က္မ်ားကို လွည့္မၾကည့္ၾကပါ။ ဤသည္ကပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ျပႆနာျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္.....
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၂ ရက္က ဧရာ၀တီ အင္တာနက္ မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ Alfred Oehlers ေရးသားေသာ Behind the Fuel Price Rise
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/24/2007 10:36:00 AM 0 comments
ဆရာၾကီး ဒဂံုတာရာက ေျပာရဲ႕.. ဥပမာကေလးနဲ႔..
“မီးခဲျပာဖံုးတဲ့...ခုေတာ့ျပာေတြတျဖည္းျဖည္းလြင့္လာျပီ..”
ဟုတ္ပါတယ္.. လူေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ အပူလံုးကေလးေတြ
ၾကီးမားလာေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။...
တကယ္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္ဆိုတာ ႐ိုးစင္းတဲ့ကိစၥတစ္ခုပါ။
အဲဒါကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ တားဆီးေနရတာလဲ။
ဘာေၾကာင့္ရက္ရက္စက္စက္ တိုက္ခိုက္ၾကတာလဲ။...
............
....
အမွန္တရားဘက္က မိမိရဲ႕ဘဝကိုစေတးရပ္တည္ၾကသူမ်ား
ေအာင္ျမင္ပါေစ။
'DD'
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/24/2007 09:10:00 AM 0 comments
ဖတ္မိတဲ့ “ေက်ာ္ဗဟိန္းရဲ႕ ...သိသူႏွင့္ မသိသူ”ဆိုတဲ့စာတစ္ပုဒ္ကိုသေဘာက်မိတယ္...
"Courtesy" နဲ႔ “Respect” ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလံုးေတြကိုသြားသတိရမိတယ္...
ျမန္မာေတြ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး courtesy နဲ႔ Respect ႐ွိဘို႔လိုတယ္လို႔ထင္မိတယ္
ၾဆာဘရဲ႕ ဒီပို႔စ္ကေန အခ်ိဳ႕စာသားေလးေတြကူးယူေဖာ္ျပရရင္....
....................ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ ေမးခြန္းမ်ားစြာ ရိိွေနေသာ္လည္း
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ အေျဖမွာ တစ္ခုသာရိွသည္။ ယင္းမွာ ျမန္မာလူမႈ
ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနေသာ အထက္ေအာက္ဆက္ဆံေရးပင္ ျဖစ္သည္။
တစ္ေခတ္ တစ္ခါက ဗဟိုဦးစီးစနစ္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ ကာလတစ္ခုတြင္ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာ
က်င္လည္ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကရသည့္ ႏိုင္ငံသား အမ်ားစုတြင္ ေၾကာက္စိတ္
ႀကီးစိုးေနတတ္ၾကသည္။
ေၾကာက္စိတ္သည္ လူသားတစ္ဦး၏ ဘ၀ အစြမ္းရိွသေရြ႕တိုးတက္ခြင့္ကုိ
ပိတ္ဖံုးေစေသာအရာျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္အရာကိုမွ ေၾကာက္စရာမလိုဟု
သေဘာမေရာက္၊ မဟုတ္မမွန္ေသာစကားကို ေျပာဆိုျခင္း၊ သမၼာအာဇီ၀မက်ေသာ
အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳျခင္း၊ မရထိုက္ မယူသင့္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို
ယူျခင္း၊.........................................................
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/09/2007 10:13:00 AM 0 comments
၈၈၈၈ ဟာ အမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕။
အထူးသျဖင့္ အဲဒီကာလမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အမွတ္ရစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
......
....
...
'DD'
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/07/2007 03:33:00 PM 0 comments
သိုးဆိုတာအျပစ္အကင္းစင္ဆံုးသတၱဝါလို႔သတ္မွတ္ျခင္းခံၾကရပါတယ္။
နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံမွာ..အဲဒီလိုအျပစ္ကင္းတဲ့သတၱဝါငယ္ေလးတစ္ေကာင္
ဟာ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ ေျခ ခုႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေမြးဖြားလာခဲ့ပါသတဲ့။
အထီးအမ လိင္စံုလည္းပါ႐ွိတဲ့ဒီသိုးငယ္ေလးဟာ သက္ဆိုး႐ွည္မယ့္
ပံုမေပၚဘူးလို႔ေဟာကိန္းထုတ္ၾကသတဲ့။ (မူရင္းသတင္း)
'DD'
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/07/2007 09:10:00 AM 0 comments
တခါတံုးက
တခါတံုးက ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အဘြားေပးတဲ့ ေက်ာင္းမုန္႔ဘိုး ၁၅ျပားနဲ႔
လက္သုတ္တစ္ပြဲ ဝဝကေလး
ေလြးခဲ့ဘူးသပ..........
တခါတံုးက ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေငြတစ္မတ္ကို ဘုန္းေပါလေအာ
သစ္သားဂ်င္တစ္လံုးဝယ္ကာ
ေဆာ့ကစား
အထူးသံုးခဲ့ဘူးတာပ...........
တစ္ခါတံုးက ကၽြန္ေတာ္ဟာ
မုန္႔ဝယ္မစား စုေဆာင္းထားတဲ့
ေငြဒဂၤါးတစ္က်ပ္ေတာင္ သံုးျဖဳန္း
ျမိဳ႕ပါတ္ရထားၾကီး တဂ်ံဳးဂ်ံဳးစီးလို႔
ရန္ကုန္ျမိဳ႕တစ္ပတ္...
တိုင္းခန္းလွည့္ခဲ့ဘူးသပ..........
တစ္ခါတံုးက ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ဘိုင္စကုတ္႐ံုသြားေတာ့
အေမေပးလိုက္တဲ့ ေငြႏွစ္က်ပ္
တစ္က်ပ္ကို ဇာတ္ကားၾကည့္
က်န္တာကို ဇိမ္က်က်...
ေနၾကာကြာစိ ျမည္းရင္း
ဘိုင္စကုတ္ၾကည့္ခဲ့ဘူးသဗ်......
တစ္ခါတံုးက ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အေဖ့ကား ဖြတ္ခ်က္ကေလးနဲ႔
ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ တန္းမစီဘဲ
ၾကိဳက္သေလာက္ ဓါတ္ဆီထည့္
ဟိုဟိုဒီဒီသြားခဲ့ရတာေတြကို
မွတ္မိေနေသးတာခင္ဗ်..........
အခုေတာ့ လက္႐ွိကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေကသရာဇာ စကၠဴအစုတ္ပလုတ္ေတြ
ေဖာင္းကားျပည့္ႏွက္ေနတဲ့
အိတ္တလံုးကို ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္...
ဖိနပ္ပါးပါးတစ္ရံကိုစီး...
ဘီယာ တစ္ဖန္ခ်ိဳင့္စုတ္ဘို႔.....
ေခါင္းကုတ္စဥ္းစား ဦးေရေတြပါးျပီး
အင္း...တစ္ခါတံုးက ကၽြန္ေတာ့္ကို
အေသအခ်ာသတိတရ ႐ွိေနေတာ့တာပ.....
'DD'
ဘာရယ္မဟုတ္ပါ..
ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေလးေတြ
သတိရလို႔ ေရးမိတာ...
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/03/2007 03:16:00 PM 0 comments
ဒီကေန႔ဖတ္ရတဲ့စာတိုကေလးတစ္ပုဒ္ကိုေဝငွခ်င္ပါတယ္။...
****************************************************
အေရးၾကီးဆံုးေမးခြန္း...
တစ္ခါတံုးက သူနာျပဳတကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ပါေမာကၡက အတန္းသား/သူေတြကို
ေ႐ွာင္တခင္ ဥာဏ္စမ္းေမးခြန္းတိုေတြေပးျပီး စစ္ေဆးပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြဟာေမးခြန္းေတြကိုေျဖဆိုလာလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းေရာက္မွ ဦးေႏွာက္အေတာ္စားသြားၾကပါတယ္။ (ဘာသာရပ္နဲ႔လည္း မဆိုင္တဲ့ေမးခြန္းပါဘဲ)..
ေမးထားတာက..“ေက်ာင္းမွာသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးရဲ႕ပထမနာမည္
စာလံုးဟာ ဘာလဲ”.. ဆိုတာပါဘဲ။
ရယ္စရာလည္းျဖစ္ေနရဲ႕။ အတန္းသားေတြအားလံုး
သူမဟာ အရပ္႐ွည္တယ္၊ ဆံပင္နက္နက္ အသက္ ၅၀ ေလာက္ ဆိုတာသိၾကရဲ႕...
ဒါေပမယ့္နာမည္ကိုေတာ့ သိၾကပံုမရ။ အဲဒါနဲ႔ အေျဖလႊာေတြအပ္ျပီးခ်ိန္ေရာက္ေတာ့
တစ္ေယာက္ကေမးလိုက္တယ္...“ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းအတြက္ အမွတ္ထည့္တြက္မွာ
လားဆရာ”... မဆိုင္းမတြဘဲ..ပါေမာကၡက..”သိတ္ေသခ်ာတာေပါ့”....
တဆက္တည္းမွာဘဲဆက္ေျပာတာက ” ခင္ဗ်ားတို႔ ေ႐ွ႕လုပ္ငန္းခြင္သက္တမ္း
တစ္ေလ်ာက္မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးေတြ႔ရလိမ့္မယ္..အားလံုးဟာ အေရးပါအရာေရာက္
ၾကတယ္.. သူတို႔ကို အေလးထား ဂ႐ုျပဳတတ္ဘို႔လိုတယ္..ယုစြဆံုး.. ျပံဳးျပ..
ေနေကာင္းလား ေမးတာေလာက္ေပါ့”...
အတန္းသား/သူေတြဟာ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးရဲ႕ပထမနာမည္
“ေဒၚ႐ိုသီ (Dorothy)” ဆိုတာအျပင္ အဲဒီသင္ခန္းစာေမးခြန္းကို အျမဲတမ္း
သတိရေနၾကေတာ့သတဲ့။..
*******************************************************
'DD'
စာၾကြင္း။ ။ မူရင္း The Most Important Question ဆိုတဲ့စာတပိုဒ္ကို ကိုယ့္အျမင္နဲ႔
ျပန္လည္ေရးသားေဝငွပါတယ္။
Posted by ဒီးဒုတ္ at 8/02/2007 03:50:00 PM 0 comments