နိဗၺာန္နဲ႔ငရဲ

Monday, November 27, 2006

တေန႔မွာသူေတာ္စင္ဆိုသူက ဘုရားသခင္ကိုဒီလိုေလွ်ာက္တင္သတဲ့...“အ႐ွင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး နိဗၺာန္ နဲ႔ ငရဲ ဘာေတြလဲဆိုတာ သိျမင္ခ်င္စမ္းပါဘိ”
ဘုရားသခင္က “ေကာင္းျပီ..ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့” ေပါ့..
ေ႐ွ႕ေဆာင္ေခၚသြားတဲ့ေနရာမွာ တံခါးႏွစ္ေပါက္(အခန္းႏွစ္ခန္း) ႐ွိသတဲ့။သူေတာ္စင္က
သိလိုစိတ္နဲ႔ ပထမတံခါးေပါက္ကို အသာဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အခန္းရဲ႕အလည္မွာ
စားပြဲဝိုင္းၾကီး တစ္ခု႐ွိတယ္။ စားပြဲဝိုင္းအလည္မွာေတာ့ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔
အရသာ႐ွိလွတဲ့ ဟင္းလ်ာအိုးၾကီး....။ေမႊးၾကိဳင္လြန္းလိုက္တာ...သူေတာ္စင္ေတာင္မွ
သြားရည္တမ်ားမ်ားနဲ႔ေပါ့။ စားပြဲပါတ္လည္ထိုင္ေနၾကတဲ့လူေတြကေတာ့ခ်ည့္နဲ႔
ပိန္လွီျပီးေတာ့ မက်န္းမာတဲ့ပံုေပါက္ေနၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုးမွာ ဇြန္းေတြ႐ွိၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ဇြန္းလက္ကိုင္ေတြက ႐ွည္လ်ားလြန္းျပီးေတာ့ လက္ေတြမွာ
အေသခ်ည္ထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဟင္းကိုခပ္လို႔ရတာေတာင္ ဇြန္းကို ပါးစပ္နားေရာက္
ေအာင္မပို႔ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးေပါ့။ သူေတာ္စင္ဟာ အနိဌာ႐ံုျမင္ရတာ တုန္လႈပ္မိသတဲ့။
“ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ငရဲကိုသေဘာေပါက္သြားျပီ” လို႔ေလ်ာက္သတဲ့။
အဲဒီလိုနဲ႔ နိဗၺာန္ကိုသိဘို႔ေနာက္တစ္ခန္းရဲ့တံခါးေပါက္ကိုဖြင့္ၾကည့္ျပန္တယ္။
ပထမအခန္းထဲက အခင္းအက်င္းနဲ႔ပံုစံတူတူဘဲ။ သြားရည္က်လာေအာင္ ေမႊးၾကိဳင္တဲ့
ဟင္းလ်ာအိုးကို စားပြဲဝိုင္းၾကီးအလည္မွာတည္ခင္းထားတယ္။ပါတ္ပါတ္လည္ထိုင္ေန
သူေတြမွာလည္း လက္ကိုင္႐ိုး႐ွည္လ်ားလွတဲ့ဇြန္းေတြအေသခ်ည္ေႏွာင္ေပးထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြကေတာ့ အာဟာရေကာင္းစြာရၾကပံုနဲ႕အုတ္အုတ္ၾကြက္ၾကြက္
ေပ်ာ္႐ႊင္ရယ္ေမာျပီး စကားတေျပာေျပာနဲ႕တဲ့။
သူေတာ္စင္က ဒီတခါေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး နားမလည္ပါလို႔” ေလ်ာက္သတဲ့။
ဘုရားသခင္ကေျပာသတဲ့..“ဒါကေတာ့႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းေလးပါ...ဒီအခန္းထဲလူေတြက
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေကၽြးရမယ္ဆိုတာကို သိ႐ွိၾကတယ္”
လို႔ေျပာလိုက္သတဲ့။
----------------------------------------------------------------------------------
ေရးသူက အမည္မသိျဖစ္ျပီး ဖတ္အျပီးမွာ ဒီးဒုတ္ကေတာ့ ေလာကရဲ႕
နိဗၺာန္နဲ႔ငရဲကိုအတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေဖာ္က်ဴးထားတာသတိျပဳမိပါတယ္။ လက္႐ွိ
ဒီးဒုတ္တို႔ပါတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း အတၱၾကီးျပီးအေမွာင္ဖံုးေနသူမ်ား။ ငါကလြဲျပီး
ဘယ္သူကိုမွ အရာမထင္သူမ်ားဟာ ေလာကငရဲထဲ အ႐ွင္ေရာက္ေနသူေတြပါဘဲ။

'DD'