အဂၤလိပ္အခ်စ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

Monday, November 13, 2006

သူ႔နာမည္ရင္းက Eric Authur Blair--အဲရစ္အာသာဘလဲ ပါတဲ့။ (တိုနီဘလဲနဲ႔ေတာ့ေဆြမ်ိဳးေတာ္မေတာ္အသိပါ။) ဒါေပမယ့္အမ်ားသိေနၾကတာကသူ႔ရဲ႕ကေလာင္အမည္ George Orwell-ေဂ်ာ့ေအာ္ဝဲလ္ ပါ (ေဂ်ာ့အိုဝဲလ္ လို႔လည္းေရးၾကတာေတြ႔ဘူးရဲ႕)။ ၂၀ရာစုမွာေတာ့ အေရးအသားေကာင္းလြန္းတဲ့ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သူ ေဂ်ာ့ေအာ္ဝဲလ္ ကို အိႏၵိယမွာ ၁၉၀၃ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္ ( အဲဒီတံုးက သူ႔ဖခင္ဟာ အိႏၵိယမွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္)။ အသက္တစ္ႏွစ္မွ မိခင္နဲ႔ အဂၤလန္ကိုျပန္ခဲ့ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တာက သူတို႔မိသားစုဟာ မဆင္းရဲဘူးဆိုေပမယ့္ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္႐ံုထက္ နည္းနည္းေလးပိုတဲ့အသိုင္းအဝိုင္းပါတဲ့ ( lower-upper-middle class လို႔ေျပာေတာ့ ဒီလိုဘဲ ခပ္တည္တည္ ေရးလိုက္တယ္ဗ်ာ)။

သူ႔အေၾကာင္းေတြဖတ္ရသေလာက္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကပညာထူးခၽြန္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔မိသားစုက ေငြေၾကးမေထာက္ပ့ံႏိုင္ေတာ့လို႔ တကၠသိုလ္ ဆက္မတက္ႏိုင္ေတာ့ပါတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့…
သိလား…၁၉၂၂ မွာ ပုလိပ္ဝင္လုပ္ေတာ့တာေပါ့။(ျမန္မာျပည္မွာတာဝန္က်တယ္)။ (ခုေခတ္ ဒီးဒုတ္တို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း သားရယ္ ၁၀တန္းေအာင္ရင္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းေလးသြားပါလား
..၁၀တန္းမေအာင္ရင္ေတာ့ စစ္ထဲဝင္ေပေတာ့…ဒါမ်ိဳးေတြၾကားဘူးမွာေပါ့။ ေအာ္ဝဲလ္တို႔ေခတ္ကလည္း စစ္ျဖစ္ေနခ်ိန္ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီေခတ္ဆိုေတာ့ စစ္သားတို႔ ပုလိပ္တို႔ဆိုတဲ့
အလုပ္ေတြေပါမ်ားတယ္ထင္ရဲ႕ )။ ေနာက္ေတာ့ အင္ပါရာထူေထာင္တဲ့ ပေဒသရာဇ္စံနစ္ကို ေသာက္ျမင္ကပ္လာေတာ့ ၁၉၂၇ အဂၤလန္ကိုခြင့္နဲ႔ ျပန္ခ်ိန္ ထြက္စာတင္ျပီး စာေရးတဲ့အလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ဘို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေအာ္ဝဲလ္ေရးသားခဲ့တဲ့စာေတြဟာ အထင္ကရျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ က်န္းမာေရးအေျခအေနမေကာင္းလို႔ အနားယူခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဗမာ့ေန႔ရက္မ်ား “Burmese Days” ဟာေက်ာ္ၾကားတဲ့စာတပုဒ္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ ပေဒသရာဇ္စံနစ္ကိုရြံ႐ွာလာေစတဲ့စိတ္ေပၚထြန္းလာျခင္း ရဲ႕အရင္းခံဟာ
သူဗမာျပည္မွာေနခဲ့တဲ့ေန႔ေတြေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။
သူ႔စာေတြေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့အထဲက “Romance” ဆိုတဲ့ကဗ်ာေအာက္မွာဖတ္ၾကည့္ပါ။ ေကာင္းလြန္းလို႔တဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာေတာင္သင္ၾကတယ္ဆိုဘဲ။ ေမာင္ဒီးဒုတ္က အဂၤလိပ္စာ
အလွအပကိုခံစားႏိုင္မႈအားနည္းလို႔လား ကမၻာလံုးဆိုင္ရာယဥ္ေက်းမႈနဲ႔အလွမ္းေဝးေနေသးတာလားေတာ့မသိဘူး ေျပာသေလာက္လဲမေကာင္းပါလားလို႔ခံစားရတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီလူၾကီး
“ႏွာဘူး”လို႔ ေကာင္မေလးက ျပံဳးစိစိနဲ႔မၾကားတၾကားျပန္ေျပာလိုက္တဲ႔ဟာ သူနားလည္မႈနဲ႔သူတီးထည့္လိုက္တာကို အဂၤလိပ္ေတြ သေဘာေခြ႔သြားခဲ့တယ္နဲ႔တူရဲ႕လို႔စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း
ေငြဒဂၤါး ၂၀ ေပးမယ္ဆိုလို႔ အဂၤလိပ္ၾကီးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ေကာင္မေလးလက္ခံလိုက္လားေတာ့မသိ(သူ႕စာအရ ဒဂၤါး၂၅ ျပား နဲ႔လက္ခံလိုက္တယ္လို႔ယူဆမိပါရဲ႕....)။ ေရးထားတာေတာ့မ႐ွင္းတ႐ွင္းဘဲ။ အဂၤလိပ္ေတြကလည္းခက္သား ခ်စ္မိျပီဆိုမွျဖင့္ ခ်က္ခ်င္ၾကီးညအတူအိပ္ခ်င္ေတာ့တာဘဲ။ ခံစားခ်က္ အေတာ္ၾကီးၾကရဲ႕။ ေအာ္...အဂၤလိပ္ၾကီးရဲ႕အခ်စ္...အဂၤလိပ္ၾကီးရဲ႕အခ်စ္...
(မူရင္းကေတာ့ေအာက္မွာ….)

Romance

When I was young and had no sense
In far-off Mandalay
I lost my heart to a Burmese girl
As lovely as the day.
Her skin was gold, her hair was jet,
Her teeth were ivory;
I said ‘For twenty silver pieces,
Maiden, sleep with me.’
She looked at me, so pure, so sad,
The loveliest thing alive,
And in her lisping, virgin voice,
Stood out for twenty-five.

George Orwell: ‘Romance’
First published: Bernard Crick: “George Orwell: A Life”. — GB, London. — 1925.

‘DD’
ကိုးကား
http://www.orwell.ru/library/poems/romance/english/e_rom
http://en.wikipedia.org/wiki/George_Orwell